رویای غم *** Royaye gham

حرف هایی که گاه بر سر زبان می آید اما بیان نمی شود . می نویسم تا مرحمی بر خستگی هایم باشد

رویای غم *** Royaye gham

حرف هایی که گاه بر سر زبان می آید اما بیان نمی شود . می نویسم تا مرحمی بر خستگی هایم باشد

درباره من

تو»، تنها دو حرف «تو»، یک ضمیر معمولی ـ که فقط با دو حرف ساده‌ی خود سرشاری این جهان را از آن من می‌کنی. «تو»، تنها دو حرف و من، چو خاک بهاری به گرمای زندگی‌آفرین تو انس می‌گیرم. «تو»، تنها دو حرف ـ که با تکرارت اینک من طعم خوشبختی را در دهان خود احساس می‌کنم. جدایی را دهان می‌دوزم تا کلامی نگوید و اطاعتِ فرمانِ رنج را پا سست می‌کنم. «تو»، تنها دو حرف و من، نازنین! از خودِ خویشتن رها به خیل نوابغی که خواهند آمد و قهرمانانی که غبار گشته‌اند می‌پیوندم. «تو» تنها دو حرف و وقتی که ناگهان رها می‌کنی مرا و دور می‌شوی، چون خانه‌ی متروکی تَرَک بر می‌دارم؛ دیوارهایم آوار می‌شود و بی‌صاحب؛ و اندوه، چون موریانه‌ها، در تیر‌ها و ستون‌ها و بامم آشیان می‌سازد. «تو»، تنها دو حرف «تو» یک ضمیر معمولی! ادامه...

آمار : 9073 بازدید Powered by Blogsky

سخنی از مهتاب

فقط دریا دلش آبی تر از من بود
و من از دریا، دلم دریا
فقط این را ندانستم
چرا گشتم چنین تنها تر از تنها
به هر آبی شدم آتش
به هر آتش شدم آبی
به هر آبی شدم ماهی
به هر ماهی شدم راهی
به هر نا محرمی ساقی
به هر ساقی می باقی
و تو این را ندانستی
چرا گشتم چنین عاصی
چرا مهتاب شد سنگ صبورم
چرا بستند پرهای غرورم
چرا آیینه ها را خاک کردند
مرا از رنگ شب سیراب کردند.../.

مهرداد حسین زاده

آرش پنج‌شنبه 31 خرداد 1386 ساعت 03:46 ب.ظ