رویای غم *** Royaye gham

حرف هایی که گاه بر سر زبان می آید اما بیان نمی شود . می نویسم تا مرحمی بر خستگی هایم باشد

رویای غم *** Royaye gham

حرف هایی که گاه بر سر زبان می آید اما بیان نمی شود . می نویسم تا مرحمی بر خستگی هایم باشد

درباره من

تو»، تنها دو حرف «تو»، یک ضمیر معمولی ـ که فقط با دو حرف ساده‌ی خود سرشاری این جهان را از آن من می‌کنی. «تو»، تنها دو حرف و من، چو خاک بهاری به گرمای زندگی‌آفرین تو انس می‌گیرم. «تو»، تنها دو حرف ـ که با تکرارت اینک من طعم خوشبختی را در دهان خود احساس می‌کنم. جدایی را دهان می‌دوزم تا کلامی نگوید و اطاعتِ فرمانِ رنج را پا سست می‌کنم. «تو»، تنها دو حرف و من، نازنین! از خودِ خویشتن رها به خیل نوابغی که خواهند آمد و قهرمانانی که غبار گشته‌اند می‌پیوندم. «تو» تنها دو حرف و وقتی که ناگهان رها می‌کنی مرا و دور می‌شوی، چون خانه‌ی متروکی تَرَک بر می‌دارم؛ دیوارهایم آوار می‌شود و بی‌صاحب؛ و اندوه، چون موریانه‌ها، در تیر‌ها و ستون‌ها و بامم آشیان می‌سازد. «تو»، تنها دو حرف «تو» یک ضمیر معمولی! ادامه...

آمار : 9091 بازدید Powered by Blogsky

خواب تلخ

مرغ مهتاب می خواند
ابری در اتاقم میگرید
گلهای چشم پشیمانی می شکفد
درتابوت پنجره ام پیکر مشرق می لولد
مغرب جان می کند
می میرد
گیاه نارنجی خورشید
در مرداب اتاقم می روید کم کم
بیدارم
نپنداریم درخواب
سایه شاخه ای بشکسته
آهسته خوابم کرد
اکنون دارم می شنوم
آهنگ مرغ مهتاب
و گلهای چشم پشیمانی را پر پر می کنم

سهراب سپهری

آرش پنج‌شنبه 31 خرداد 1386 ساعت 03:33 ب.ظ